نسبت توهین‌آمیز شراب‌سازی و می‌گساری به پیامبران الهی
از جمله مواردی که به‌طور آشکار و غیرقابل انکاری می‌توان از آن به‌عنوان تأییدی بر تحریف کتاب مقدس نام برد، موضوع تأیید "شراب‌خواری" و "می‌گساری"در این کتاب است که موضع علم در نقطه مقابل کتاب مقدس قرار دارد.
به گزارش انجمن رهپویان هدایت، یکی ازمعیارها و ملاک‌ها برای سنجش الهی بودن یک کتاب آن است که با گذر زمان نه تنها نباید غباری بر روی آن کتاب بنشیند، بلکه باید با پیشرفت علم، معجزات درون آن و خارق‌العاده بودن کتاب آسمانی بیش از پیش آشکار شود.
چنان‌که هر چه از نزول قرآن کریم می‌گذرد، هر روز شگفتی تازه‌ای از این کتاب آسمانی که هیچ شکی در آن نیست، روشن می‌شود، اما در کتاب مقدس مسیحیان تبشیری موضوع دقیقا بر عکس است.
از جمله مواردی که به‌طور آشکار و غیرقابل انکاری می‌توان از آن به‌عنوان تأییدی بر تحریف کتاب مقدس نام برد، موضوع تأیید "شراب‌خواری" و "می‌گساری"در این کتاب است که موضع علم در نقطه مقابل کتاب مقدس قرار دارد.
برای توضیح بیشتر باید گفت، پیشرفت علم و دانش بشری و گستردگی دامنه آزمایش، تجربه و تحقیق نشان داده، مواد الکلی آثار دردناکی در سلول‌های مغزی ایجاد کردهو هم‌چنین موجب تشنج و ورم مغز و فشار خون در افراد الکلی می‌شود.
در این خصوص می‌توان به گفته‌های شهردار "سنت گراتین فرانسه" اشاره کرد که گفته است: "برای مبارزه علیه الکلیسم باید هزینه‌ای معادل بودجه مبارزه با سل که تعداد کمتری را می‌کشد یا سرطان که تعداد زیادتری را نمی‌کشد، اختصاص یابد."
پس از ایراد این مقدمه کوتاه درباره مضرات مشروبات الکلی در اینجا به جملاتی از کتاب مقدس درباره شراب اشاره که علاوه بر تأیید آن، بی‌شرمانه صفت ناپسند و ناروای "می‌گساری" به پیامبران بزرگ الهی نسبت داده می‌شود.
هرچند مطالب خارق عادات و مسائل موهوم و خرافات در کتاب مقدس مسیحیان تبشیری به وفور به چشم می‌خورد و آن هم به دلیل دست‌بردهای بشری در آن است، اما به حق و انصاف، دادن نسبت‌های ناروا به فرستادگان خداوند را باید نوعی "ناجوانمردی" به حساب آورد.
بر این اساس در کتاب دوم سموئیل باب 16 جملات اول و دوم، شراب از زبان حضرت داود(ع) مورد تأیید قرار گرفته است: "و چون داود از سر کوه اندکی گذشته بود، اینک صبیا خادم مغیبوشت با یک جفت الاغ آراسته که دویست قرص نان کشمش و صد قرص انجیر و یک مشکشراب بر آن‌ها بود، به استقبال وی آمد و پادشاه[داود] به صبیا گفت: از این چیزها چه مقصود داری؟ صبیا گفت: الاغ‌ها به جهت سوار شدن اهل خانه پادشاه و نان و انجیر برای خوراک خادمان و شراب به جهت نوشیدن خسته شدگان در بیابان است."
علاوه بر این جملات اول تا چهاردهم از باب یازدهم همین کتاب نیز به مسأله سوءاستفاده حضرت داود(ع) از مایع مستی‌زا و زایل کننده عقل به طرز وقیحانه‌ای اشاره دارد.
سفر پیدایش کتاب مقدس نیز به داستان بی‌شرمانه و توهین‌آمیزی می‌پردازد که قلم ازنوشتن و زبان از بیان آن شرم دارد و به احترام پیامبر بزرگ الهی حضرت لوط(ع) از آوردن آن اجتناب می‌شود.
حضرت نوح(ع) هم از توهین‌های بی‌اساس نویسندگان بی‌انصاف کتاب مقدس در امان نمانده و سفر پیدایش ایشان را "مست شراب" معرفی می‌کند.
باید افزود، حضرت مسیح(ع) که حتما از طرف خداوند تبارک و تعالی برای مبارزه با هرزگی و برچیدن مظاهر فسق و فجور بر انگیخته شده بود، نیز در عهد جدید کتاب مقدس فردی "شراب‌ساز" معرفی می‌شود؛ از جمله جملاتی در انجیل لوقا و متی با این مضمون وجود دارد.
انجیل یوحنا در باب دوم جملات اول تا دوازدهم، وقیحانه نخستین معجزه حضرت عیسی(ع) در قانای جلیل را "تبدیل آب به شراب" می‌نویسد و بدین ترتیب چنین تهمت گستاخانه‌ای، به ساحت این نبی بزرگ الهی روا داشته می‌شود.
گفتنی است، با وجود چنین جملات تأیید کننده درباره شراب در کتاب مقدس،جملاتی هم در مذمت آن وجود دارد که از طرفی حکایت از تناقض در کتاب مقدس دارد، اما به هر حال آن‌چه غیر قابل انکار است، رواج روزافزون آن بین مسیحیان و حتی جذب عضو جدید به فرقه مسیحیت تبشیری با "ترویج می‌گساری" است.
