پارادوکس های تبشیری
یکی از نکات متناقض و مغفول مانده در مباحث مسیحیت تبشیری در میان مطالب پارادوکسیکال فراوان کتاب مقدس گفته های پولس مبنی بر مسئله فدا می باشد.
یکی از نکات متناقض و مغفول مانده در مباحث مسیحیت تبشیری در میان مطالب پارادوکسیکال فراوان کتاب مقدس گفته های پولس مبنی بر مسئله فدا می باشد.
🔸در کتاب مقدس صراحتا اشاره به این مقوله رفته است که هیچ کس نمی‌تواند برکت یا لعنت دیگران را به خود بگیرد. در سفر تثنیه آمده است که «پدران به عوض پسران کشته نشوند و نه پسران به عوض پدران کشته شوند. هر کس برای گناه خود کشته شود.» (تثنیه 24/ 16) مطابق این حکم، حضرت عیسی(ع) نیز نمی‌تواند گناه پدرش آدم(ع) در خوردن آن میوه را کفاره باشد و یا برای گناهان انسان ها فدا شده و کفاره آنان باشد, مضافاً که آن خطای حضرت آدم(ع) به نحو مقتضی کفاره ترک اولی ایشان شد و حضرت از باغ بهشتی اخراج گشت که همین نکته در سفر پیدایش آمده است (پیدایش 3 3/3).
🔸اما تناقض آشکار اینجا در نوع نگاه مهمترین شخص منحرف کننده مسیحیت از آیین حق یعنی پولس است. آنگونه که پولس مدعی بوده ( و مسیحیت تبشیری هم از همین روی بارها این نکته را با افتخار یاد می کنند): « زیرا هنگامی که ما هنوز ضعیف بودیم، در زمان معیّن، مسیح برای بیدینان وفات یافت.» رومیان 5: 6 و یا در بندی دیگر اذعان می کند به اینکه مسیح (ع) به خاطر گناهان ما فدا شده است: « لکن خدا محبّت خود را در ما ثابت میکند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مرد.» رومیان 5: 8
👈 این مباحث نگارش یافته درکتاب رومیان نقطه مقابل آن بندهایی است که در بخش تثنیه آمده و نشان از تناقض آشکار اما کمتر مطرح شده در مسیحیت است.
