خانواده گریزی، نقطه ضعف مسیحیت
رهبانیت و تجرد نسبت به ازدواج در آیین مسیحیت از جایگاهی ویژه برخوردار است؛ در حالی که در دین مبین اسلام، تجرد و رهبانیت امری کاملاً مردود و ناپسند تلقی می شود. در اسلام بر خلاف آموزه های تحریف شده مسیحیت که متاسفانه به آن به صورت افراطی عمل می شود، این ازدواج است که زمینه ساز تکامل و تقرب الهی خواهد بود.
در دین اسلام، پیامبر این آیین حنیف، به مسلمانان گوشزد می نماید که اگر دوست دارید، پیرو سنت و مرام من باشید، ازدواج کنید و توجه داشته باشید که اگر از ازدواج روی گردانید، نمی توانید از پیروان آیین من باشید: «فان التزویج سنة رسول الله (ص) فانه کان یقول من کان یحب ان یتبع سنتی فان من سنتی التزویج» (الحر العاملی، 1403ق: ج14، ص3، ح6) و در کلامی دیگر با صراحت بیشتر ازدواج را سنت خویش قرار داده و ترک آن را خروج از دایره ی سنت نبوی بیان فرموده اند: «النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منی» (مجلسی، 1403ق: ج103، ص220)
چنان که واضح است، اسلام و مسیحیت دو دین برجسته با بیشترین گرایش افراد هستند و هر دو مدعی اصلاح و تربیت بشر و هدایت انسان به سمت کمال و تعالی می باشند.
اما می توان به واقع گفت که چهره های سرشناس و معنوی یک دین خود در فساد اخلاقی به دلیل نداشتن حکمی منطقی و درست درباره ازدواج غوطه ور باشند و از سویی داعیه دار هدایت و رشد بشر باشند!؟
فساد اخلاقی در بالاترین سطح خود یعنی در میان اصلی ترین چهر های مسیحی دنیا (کشیشان و صاحبان مقامات معنوی مسیحی) به دلیل نقص های کتاب مقدس و تحریف های متعدد آن است یکی از معضلاتی است که بعد از قرن ها هنوز نتوانسته است این گروه حساس را از شبهه تجرد و عدم ازدواج رهایی داده و دامنه فساد اخلاقی را در بین کشیشان کم نماید.
